رضا رستمی

 عضو شورای استان تهران حزب کارگزاران سازندگی ایران

اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از اﺳﺘﺎن‌ﻫﺎی ﮐﺸﻮر ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻗﻄﺐ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﻗﺘﺼﺎدی و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﺸﻮر را در ﺧﻮد ﺟﺎی داده اﺳﺖ و در ﻧﮕﺎه اول ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ‌‌رﺳﺪ ﮐﻪ از ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻی ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﺪ در ﮔﺴﺘﺮه‌ی ﺧﻮد از داﻣﻨﻪ اﺧﺘﻼف زﯾﺎدی ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. در ﺳﻄﺢ اﯾﻦ اﺳﺘﺎن از ﻧﻮاﺣﯽ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺤﺮوم ﺗﺎ ﻧﻮاﺣﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﺮﺧﻮردار و از ﻧﻮاﺣﯽ دﺳﺖ‌ﻧﺨﻮرده ﺗﺎ ﻧﻮاﺣﯽ ﺑﻪ ﺷﺪت دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪه را ﻣﯽ‌ﺗﻮان ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ در ﺳﺎﯾﻪ‌ی ﺗﻬﺮان و ﻣﺴﺎﺋﻞ آن ﻣﻮرد ﻏﻔﻠﺖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﯾﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪه‌اﻧﺪ. بر همین اساس تحلیل ویژگی‌ها و شاخص‌های استان تهران، اهمیت بسیاری می‌یابد تا در برنامه‌ریزی راهبردی برای توسعه‌ی استان، مد نظر قرار گیرد.

ساختار فضایی و جمعیتی استان تهران

استان تهران با بیش از ۱۳ میلیون نفر جمعیت، 5/17 درصد جمعیت کل کشور را در خود جای داده ‌است. میزان شهرنشینی در این استان بالغ بر 93 درصد است. ۶/۶3 درصد از جمعیت شهری استان تهران در شهر تهران و مابقی در دیگر شهرهای استان ساکن هستند. رشد جمعیت شهر تهران 1/4 درصد است که در مقایسه با دهه‌ی قبل اندکی افزایش یافته‌است. میان شهرهای استان تهران، شهریار با ۶/18 درصد رشد سالیانه، در مقام اول رشد قرار دارد و کمال‌شهر با 4/11درصد، ملارد با ۱۰ درصد و پاکدشت با ۹/۹ درصد و صفادشت با ۸/۸ درصد رشد سالانه در مقام‌های بعدی قرار دارند. در طول دهه ۱۳۸۵–۱۳۷۵، 10 شهر به شهرهای استان تهران اضافه شده‌اند که بزرگ‌ترین آنها شهرهای اندیشه، صالح‌آباد و باغستان و نصیرآباد با ۷۵ هزار، ۵۴ هزار، ۵۲ هزار، ۲۳ هزار نفر و کوچک‌ترین آنها شهر ارجمند با ۱۷۰۰ نفر جمعیت بوده‌است. استان تهران امروزه دارای ۱۶ شهرستان، ۴۵ شهر و ۷۸ دهستان است.

شاخص محیطی تهران

با توجه به موقعیت جغرافیایی و زمین‌شناسی، تهران در معرض مخاطرات محیطی سـیل و زلزلـه قـرار دارد كـه در ایـن میان خطر زلزله از نظر شدت پیامدهای ناگوار امنیتی، اهمیت بیشتری دارد. از میان گـسل‌هـای فعـال در تهـران سـه گـسل مشاء، گسل شمال تهران و گسل جنوب ری، خطرسازترند. میـزان خـسارات و تلفـات وارده در صـورت وقـوع زلزلـه در كلان‌شهر تهران با مدل گسل ری 000/480 واحد ساختمانی و كشته شدن شش درصـد جمعیـت، بـا مـدل گـسل شـمال تهران 000/310 واحد ساختمانی و تلفات دو درصد جمعیت و برای مدل گسل مشاء، ده درصد ابنیه و 3/0 درصـد تلفـات انسانی برآورد شده است.  در مدل گسل ری، منطقه 17 به دلیل تراكم و تعداد ساختمان‌ها، بیشترین آسیب را خواهد دید. همچنین خسارت در مناطق 11،12،16 تا 20 در حدود 80 درصد است كه دلیل آن آسیب‌پذیری و غیرمقاوم بودن ساختمان‌ها است. در مدل گسل شمال تهران نسبت خسارات در مناطق یک تا 5 كه در بخش شمالی شهر تهران قرار دارند در حـدود پنجاه درصد است. با این حال نسبت خسارات در مناطق جنوبی نیز كمتراز سی درصـد نیـست و علـت عـدم تفـاوت بـین قسمت شمالی و جنوبی شهر در مقایسه با مدل گسل ری، این است كه ساختمان‌های آسیب‌پذیر در منطقه شمالی اكثریت ندارند. در مدل گسل مشاء، نسبت كل خسارت برای اكثریت مناطق شـهری تقریبـاً ده درصـد و بـرای منطقـه 12 به دلیـل كثرت ساختمان‌های خشتی و چوبی- آجری حدود سی درصـد خواهـد بـود همچنـین در 11 منطقـه از 22 منطقـه تهـران احتمال خطر آتش‌سوزی گسترده وجود دارد. اگرچه تمـام منـاطق تهـران در برابـر زلزلـه آسـیب‌پذیرنـد (جایكـا، 1381: . 156-228)

شاخص سرمایه‌ی اجتماعی استان تهران

سنجش سرمایه اجتماعی در ایران در دهه‌ی 1380 توجه دستگاه‌های سیاست‌گذاری کشور را به خود معطوف کرد و به‌صورت مشخص انجام نوبه‌ای آن در برنامة چهارم توسعه، مطرح شد. هر چند که تمام آن‌چه که مصوب این برنامه بود به اجرا در نیامد! بعد از مدت‌ها تأخیر در سال 1393 این پیمایش توسط شورای اجتماعی کشور تصویب و به مرحله‌ی اجرا درآمد، ولی متأسفانه تاکنون یافته‌های آن منتشر نشده است! بر همین اساس و بر طبق یافته‌های پیشین، دکتر شارع‌پور و همکاران، به رتبه‌بندی سرمایه‌ی اجتماعی در مراکز استان‌های کشور (1386)پرداخته‌اند که در میان 28 استان آن زمان، رتبه‌ی استان تهران در سه سطح سرمایه اجتماعی غیررسمی، سرمایه اجتماعی تعمیم یافته و سرمایه‌ی اجتماعی نهادی، به شرح زیر است:

اهم ویژگی‌های بخش صنعت استان تهران

-           استان تهران تا پایان سال 1392 با تحت پوشش قراردادن حدود 16875 واحد صنعتی فعال حدود 19درصد از سهم واحدهای تولیدی فعال بخش صنعت در کل کشور را به خود اختصاص داده است.

-           استان تهران دارای 8254 واحد صنعتی بالای 10 نفر کارگر است.

-           استان تهران با دارا بودن 650 معدن حدود 10/87 درصد از معادن کشور را در خود جای داده است.

-           استان تهران 16 درصد از تولید معادن کشور را به خود اختصاص داده است.

-           میزان اشتغال مستقیم در معادن (کوهی و آبرفتی) 10000 نفر و در صنایع معدنی استان برابر37000نفر از تعداد 1394 واحد است (اداره کل امور اقتصادی و دارایی استان تهران، تحلیل اقتصادی بخش صنعت و معدن: زمستان 1393). 

تحلیل و جمع‌بندی نهایی

در ﺗﻮﺻﯿﻒ و تحلیل وﯾﮋﮔﯽ‌ﻫﺎی اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، اقتصادی، اﮐﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻓﻀﺎﯾﯽ آن، و در جهت تحقق توسعه‌ی پایدار برای استان تهران، ﻣﯽ‌ﺗﻮان ﺑﺮ ﺳﻪ ﻣﻔﻬﻮم اﺳﺎﺳﯽ «ﺗﻨﻮع»، «ﺗﻤﺮﮐﺰ» و «ﺗﻌﺎدل» ﺗﺄﮐﯿﺪ کرد:

1-        ﺗﻨﻮع: اﺻﻞ ﺗﻨﻮع ﯾﮑﯽ از ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ‌ﻫﺎی ﻫﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽرود. ﻗﺎﺑﻠﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ‌ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺎﺳﯽ ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر آﯾﺪ و در ﺷﺮاﯾﻂ ﻋﺪم ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ آن ﺑﻪ ﯾﮏ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﻮد. اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان در در زﻣﯿﻨﻪ‌ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن از درﺟﻪ ﺗﻨﻮع ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺑﺮﺧﻮردار است از ﺟﻤﻠﻪ:

از ﻧﻈﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان را ﻣﯽ‌ﺗﻮان «اﯾﺮان در ﻣﻘﯿﺎس ﮐﻮﭼﮏ» ﺧﻮاﻧﺪ؛ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺗﻨﻮع ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﭘﻬﻨﺎور اﯾﺮان در ﻧﺎﺣﯿﻪ ﮐﻮﭼﮏ اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ‌ﺧﻮرد. ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯿﮏ و ﻓﯿﺰﯾﻮﮔﺮاﻓﯽ اﯾﻦ ﭘﻬﻨﻪ از ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ارﺗﻔﺎﻋﺎت و ﻧﻮاﺣﯽ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﺗﺎ دﺷﺖ‌ﻫﺎی ﮐﻮﻫﭙﺎﯾﻪ‌ای و ﺣﻮزه‌ﻫﺎی ﺑﺴﺘﻪ و ﭼﺎﻟﻪ‌ﻫﺎی ﮐﻮﯾﺮی را در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ در ﺧﻮد ﺟﺎی داده اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ اﻗﻠﯿﻤﯽ اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‌ای از اﻧﻮاع اﻗﻠﯿﻢ‌ﻫﺎ از اﻗﯿﻠﻢ ﻣﺤﺪوده‌ی ﺳﺮد ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﺎﻻ ﺗﺎ اﻗﻠﯿﻢ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺸﮏ و ﮐﻮﯾﺮی را در ﺧﻮد ﺟﺎی داده اﺳﺖ.

به پیروی از محیط طبیعی متنوع، محیط‌های اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ در اﺳﺘﺎن ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑه‌ﻄﻮر ﺳﻨﺘﯽ در اﯾﻦ ﻣﺤﺪوده اﻧﻮاع ﻣﻌﯿﺸﺖ‌ﻫﺎی ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ داﻣﺪاری، زراﻋﺖ، ﺑﺎﻏﺪاری، ﺟﻨﮕﻠﺪاری و ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽ و اﻧﻮاع اﺟﺘﻤﺎﻋﺎت ﻋﺸﺎﯾﺮی، روﺳﺘﺎﯾﯽ و ﺷﻬﺮی در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ‌اﻧﺪ. ﺗﻨﻮع ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﻗﻮﻣﯽ ﮔﺴﺘﺮده‌ای نیز در ﺳﻄﺢ ﺗﻬﺮان وﺟﻮد دارد و در ﻃﻮل زﻣﺎن اﻗﻮام و ﮔﺮوه‌ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﯽ‌زﯾﺴﺘﻪاﻧﺪ.

ﻫﺮﭼﻨﺪ وﺟﻮد اﯾﻦ ﺗﻨﻮع در ﺳﻄﺢ ﻣﻨﻄﻘﻪ در ﺳﺎﯾﻪ رﺷﺪ ﺑﯽ‌روﯾﻪ و ﻏﻠﺒﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﯾﮑﺴﺎنﺳﺎزی و ﻫﻤﺴﺎن‌ﺳﺎزی‌ﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ وﻟﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن اﯾﻦ ﺗﻨﻮع ﯾﮑﯽ از ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞﻫﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ‌رود.

2-        ﺗﻤﺮﮐﺰ: از دﯾﺪﮔﺎه ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‌رﯾﺰی ﻣﻨﻄﻘﻪ‌ای ﺣﺪی از ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﻪ ﻣﯽ‌ﺗﻮان آن را«ﺣﺪ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ» ﻧﺎﻣﯿﺪ ﻣﻨﺎﺳﺐﺗﺮﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ را ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ‌ای ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ. ﺣﺪی ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺪ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺟﻤﻌﯿﺖ، ﺗﻌﯿﯿﻦ آن ﮐﺎر ﭼﻨﺪان آﺳﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺪ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ‌ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻨﻄﻘﻪ در ﺗﻤﺎم اﺑﻌﺎد ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد. ﻣﻔﻬﻮم ﭘﺎﯾﻪ‌ای ﮐﻪ ﻣﯿﺴﺮا  از آن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان «ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﺎﻣﺘﻤﺮﮐﺰ» ﯾﺎ «ﺣﺪ اﻋﺘﺪال ﺗﻤﺮﮐﺰ» ﻧﺎم ﻣﯽ‌ﺑﺮد (جمعه‌پور، 113:1384 به نقل از میسرا،10:1353).

اﯾﻦ ﺗﻌﺎدل اﮐﻮﻟﻮژﯾﮏ در ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎ دﺧﺎﻟﺖ ﻋﻮاﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ در ﻃﯽ دﻫﻪ‌ﻫﺎی اﺧﯿﺮ ﮐﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ آن ﻣﺮﮐﺰﯾﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺗﻬﺮان اﺳﺖ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺧﻮرده اﺳﺖ. ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ‌ای ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﻣﯽ‌ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در ﺳﻄﺢ اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﺎ ﭘﺪﯾﺪه ﺗﻤﺮﮐﺰ در ﺗﻤﺎم زﻣﯿﻨﻪ‌ﻫﺎ روﺑﺮو ﻫﺴﺘﯿﻢ. در اﯾﻦ اﺳﺘﺎن ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰﻫﺎی ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ، ﺗﻮﻟﯿﺪ، ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ، ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ، ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻣﺼﺮف و ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ اﻧﺒﺎﺷﺖ در ﻣﺸﮑﻼت زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ: آلودگی هوا، آب، زمین، ﻧﺎﺑﻮدی ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ و اﻧﺒﺎﺷﺖ ﻓﺰاﯾﻨﺪه در ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﻌﻀﻼت و آﺳﯿﺐ‌ﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﺣﺎﺷﯿﻪ‌ﻧﺸﯿﻨﯽ، ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، ﺑﯽ‌ﺧﺎﻧﻤﺎﻧﯽ، اﻋﺘﯿﺎد، ﺑﯿﮑﺎری، ﺗﺮاﻓﯿﮏ و... را در ﮐﻨﺎر ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ و ﺑه‌ﺼﻮرت ﯾﮑ‌ﺠﺎ در اﺧﺘﯿﺎر دارﯾﻢ.

3-        ﺗﻌﺎدل: در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‌رﯾﺰی ﻣﻨﻄﻘﻪ‌ای ﻣﻔﻬﻮم ﺗﻌﺎدل، اﻣﺮوزه ﻣﻌﻨﺎی ﮔﺴﺘﺮده‌ای ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و از ﺗﻌﺎدل اﮐﻮﺳﯿﺴﺘﻢ‌ﻫﺎی ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﺗﻌﺎدل در راﺑﻄﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺑﻪ ﺗﻌﺎدل در ﺗﻤﺎم ﺳﻄﻮح و ﺟﻨﺒﻪ‌ﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﻗﺘﺼﺎدی و زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ در، ﺳﻄﻮح ﻋﻤﻮدی و اﻓﻘﯽ ﮔﺴﺘﺮش ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺗﻌﺎدل ﻣﯽ‌ﺗﻮاﻧﺪ اﺛﺮ ﺑﺨﺸﯽ دو ﻣﻔﻬﻮم ﺗﻨﻮع و ﺗﻤﺮﮐﺰ را در ﺻﻮرت وﺟﻮد اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ، ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ در ﺻﻮرت ﻋﺪم وﺟﻮد ﺗﻌﺎدل، ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ و ﺗﻨﻮع ﻣﯽ‌ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﻨﻔﯽ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ.

در واقع ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻦ اﺻﻮل اﮐﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ- اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ذکر شده(ﺗﻌﺎدل، ﺗﻤﺮﮐﺰ،ﺗﻨﻮع) ﮐﻪ در ﺳﺎﯾﻪ ﻧﻮع راﺑﻄﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ ﭘﯿﺮاﻣﻮن، ﺷﮑﻞ وﯾﮋه‌ای ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ، اکثر ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ‌ﻫﺎ و ﻓﺮﺻﺖ‌ﻫﺎی استان تهران را ﺑﻪ ﺗﻬﺪﯾﺪ و ﻣﺎﻧﻊ ﺗﺒﺪﯾﻞ کرده است! اﯾﻦ روﻧﺪ ﺑﯽ‌ﻧﻈﻤﯽ ﺑﺮ ﺷﺪت آﻧﺘﺮوﭘﯽ در اﮐﻮﺳﯿﺴﺘﻢ اﻓﺰوده و مسائل را ﺑﻪ ﺳﻮی ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﺳﻮق داده اﺳﺖ. ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺗﺮاﮐﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﻻ در استان تهران، ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی اﺳﺎﺳﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ.